نام تو را نوشتم و پشت جهان شکست            آهسته از غم تو زمین و زمان شکست

پـرسید آسـمان چه نوشتی که اینچـنـین            گـفـتم که فـاطمه، کـمر آسمان شکست

هجـده بـهار دیـدی و در سـوگ تو دلم            بعد از هزار و سیصد و چندین خزان شکست

ای دل بسوز و بشکن؛ تا بـاورت شود            حتماً دری که سوخته را می‌توان شکست

بانوی نور در دلتان رنگی از خداست            زیباتر است بر قد رنگین کمان، شکست

با هـر دری که بـعد عروج تو بـاز شد            انگار در گلوی علی استخوان شکست